رستینگ یکی از مراحل حیات قهوه است که اثرات بینظیری بر طعم و مزه نهایی داشته و فرآیند تبدیل دانه سبز به آنچه در لیوان میچکد، رقم میزند. در این مقاله، به بررسی رستینگ قهوه، تغییراتی که در آن اتفاق میافتد، و تأثیرات مقدار رست بر طعم و کیفیت قهوه میپردازیم.
1. فرایند رستینگ قهوه
رستینگ یک فرآیند حرارتی است که به وسیله آن دانههای سبز قهوه تحت دماهای بالا روشنده میشوند. این فرآیند، اسانسها و روایح طبیعی دانه را بیرون میکشد و طعم خاص قهوه را ایجاد میکند.
2. تغییرات در رستینگ
رستینگ باعث تغییرات چندگانه در دانه قهوه میشود. از جمله تغییرات مهم میتوان به کاهش وزن دانه، تغییر رنگ، و ایجاد نسبتهای مختلف اسانسها اشاره کرد.
3. طعم قهوه در نتیجه رستینگ
مقدار رست قهوه مستقیماً بر طعم آن تأثیر میگذارد. قهوههای کمرست دارای طعم تر و ملایمتری هستند، در حالی که قهوههای تیرهرست دارای طعم قویتر و تلختری خواهند بود.
4. مقدار کافئین در قهوه رست
رستینگ نیز بر میزان کافئین در قهوه تأثیرگذار است. در حین رستینگ، مقدار کافئین کاهش مییابد. بنابراین، قهوههای تیرهرست دارای مقدار کمتری کافئین نسبت به قهوههای کمرست خواهند بود.
نتیجهگیری
فرآیند برشتهکاری قهوه یک فرآیند حرارتی است که دانههای سبز قهوه را به دانههای قهوهای تیره و معطر تبدیل میکند. این فرآیند باعث میشود که ترکیبات آروماتیکی که در دانههای سبز قهوه وجود ندارند، تولید شوند و حلالیت قهوه را افزایش دهند. دانههای سبز قهوه در حالتی نگهداری میشوند که کیفیت و طعم آنها از بین نمیروند. دانههای سبز قهوه هیچ ویژگی از دانههای برشتهشده را ندارند – آنها نرم و اسفنجی هستند و بوی علف میدهند. دانههای برشتهشده بوی قهوه میدهند و وزن کمتری دارند چون رطوبت آنها از بین رفته است. آنها ترد هستند و آماده برای آسیاب و دم کردن هستند. بعد از برشتهشدن، باید به سرعت مصرف شوند قبل از اینکه طعم تازه برشتهشده آنها کاهش یابد.
برشتهکاری هم هنر است و هم علم. برای تبدیل شدن به یک برشتهکار حرفهای نیاز به سالها آموزش دارد که بتواند دانهها را “بخواند” و تصمیماتی را در لحظه انجام دهد. تفاوت بین قهوهای کامل برشتهشده و دستهای از دانههای خراب میتواند مسئله چند ثانیه باشد.
بیشتر برشتهکارها نامهای تخصصی برای برشتههای مورد علاقهشان دارند و استاندارد صنعتی خیلی کم است. این میتواند باعث ایجاد سردرگمی هنگام خرید شود، اما به طور کلی، برشتهها به یکی از چهار دسته رنگی تقسیم میشوند – روشن، متوسط، متوسط-تیره و تیره. بسیاری از مصرفکنندگان فکر میکنند که طعم قوی و غنی برشتههای تیره نشاندهنده میزان بالای کافئین است، اما حقیقت این است که برشتههای روشن ترکیبات کمی بیشتری از کافئین دارند.