کوبیدن توتون پیپ
هنگام استفاده از پیپ یکی از مهمترین کارهایی است که هر اسموکر آن را باید انجام دهد، کوبیدن توتون پیپ آتشگاه پیپ است ولی قبل از آن دوباره به یکی دیگر از روش های تخصصی پر کردن توتون خواهیم پرداخت.
این مقاله با همکاری آقای لوچیانو بوتزی، طراح و سازنده معروف پیپ و صاحب برند Brebbia تهیه شده است.
بخش اول: روش پر کردن پیپ
روش سه مرحله ای:
این روش یکی از قدیمی ترین روش هایی است که اسموکر ها جهت پرکردن پیپ استفاده می کنند. در روش سه مرحله ای آتشگاه هر اندازه ای باشد یا به هر شکلی که تراشیده شده باشد به راحتی می توانید آن را پر کرده و نتیجه مطلوب را کسب کنید.
ابتدا توتون را کاملا از هم بازکنید به نحوی که تسلط کافی روی توتون پیدا کنید، حتما تریشه یا دسته های برگ را از توتون خود جدا کنید تا هنگام پرکردن توتون وارد آتشگاه نشوند.
ورود آنها به آتشگاه موجب مختل شدن اسموک شما خواهد شد.
1- مقداری توتون در آتشگاه بریزید تا پر شود و سپس آن را به داخل فشار دهید.
در روش سه مرحله ای کمترین فشار و بیشترین تراکم در این قسمت است.
2- پس از کوبیدن، دوباره توتون داخل آتشگاه بریزید و سپس دوباره آن را فشار دهید.
فشار به توتون باید بیشتر از مرحله قبل باشد ولی تراکم کمتری خواهد داشت.
3- آخرین قسمت از توتون را نیز پر کرده و آن را فشرده کنید به نحوی که روی پیپ شما متراکم باشد. قبل از آتش زدن توتون پیپ خود را آزمایش کنید، در صورتی که هوا به راحتی داخل نیاید، یعنی اینکه به درستی پر نشده است و آن را باید از اول پر کنید.
پیشنهاد لوچیانو استفاده از توتون با کمترین اسانس است، با این نوع توتون ها شما کمترین آسیب را به خود و پیپ خود می زنید و اگر به درستی پر شده باشد و بریر مرغوب ساخته شده باشد، غیر ممکن است که زبان شما بسوزد.
حالا توتون را آتش بزنید، سعی کنید آتش کاملا منظم و مرغوب باشد به نحوی که تمام توتون آتش بگیرد.
توتون پس از اولین آتش حالت عمودی به خود گرفته و مانند مو وز می شود، در این زمان باید آن را بکوبید و سطحی صاف درست کنید.
اسموک شروع می شود و در صورتی که همه چیز مرتب باشد پیپ مانند آتشفشان یا ولکانو آتش می گیرد.
پس از مدت زمانی احساس می کنید که پیپ قدرت خود را از دست داده است و زمان کوبیدن آن است. بسیاری از مصرف کنندگان ترجیح می دهند تا پیپ خود را یکسره تا انتها استفاده کنند.
چه چیزی آتش پیپ شما را خاموش می کند؟
در حقیقت روشن نگه داشتن پیپ به صورتی که با پک های منقطع که بین بعضی از پک ها تا یک دقیقه فاصله داشته باشد برای هر اسموکری مهم است چرا که روشن نگه داشتن آن موجب عدم نیاز به استفاده مجدد از کبریت یا آتش است.
پیپ شما را این کربن سفید رنگ خاموش می کند و همچنین یکی از علل شایع سوختن زبان اسموکر ها است و دلیل آن هم این است که به دلیل زود خاموش شدن آتش، اسموکر باید پک های تند تری بزند تا خاموش نشود، پس در نتیجه پیپ و توتون داخل آتشگاه به سرعت گرم شده و اسموک تند و سوزان خواهد داشت.
روش صحیح این است که با تمپر دوده سفید رنگ را به سمت جلو فشار دهید تا از توتون جدا شود، خوب حالا می توانید آن را از آتشگاه خود خارج کنید بدون اینکه توتون های نسوخته از آن بیرون بریزد.
در صورتی که پیپ خاموش شده است دوباره می توانید آن را آتش بزنید، این کار هیچ اشکالی ندارد و شما به راحتی می توانید آن را به کرات انجام دهید.
خوب تا حالا چیز های زیادی از آقای بوتزی یاد گرفتم و هنوز سوالاتی در ذهن من وجود دارد و بهترین زمان هم پیش آمده تا از فردی قابل و استاد پرسیده شود، سوالاتی که حتما برای شما هم مهم است:
سوال: آقای بوتزی چقدر باید پیپ گرم شود؟
پاسخ: پیپ شما به اندازه ای مجاز است گرم شود که اگر آن را در دست گرفته و به آرامی تا عدد 6 شمرده و سپس بعکس از 6 تا 1 بشمارید دست شما نسوزد. اگر در این مدت دست شما را سوزاند، اجازه دهید تا سرد شود و سپس آن را مجددا روشن کنید.
سوال: شما در روز چند بار پیپ می کشید؟
پاسخ: معمولا زمانی که می توانم وقت کافی برای پیپ کشیدن اختصاص دهم و این زمان معمولا شب ها دست می دهد، پس تقریبا روزی یک بار.
چه توصیه ای برای اسموکر ها دارید؟
پاسخ: توصیه می کنم که به پیپ به جنبه تفریح نگاه کنند، استعمال زیاد حتما صدماتی به بار خواهد آورد. اسموکر ها آدم های خاصی هستند و سلیقه های خاصی هم دارند و عموما نظرات آنها بر پایه تجربه شخصی خودشان از اسموک است. پس من هیچ وقت با اسموکر ها بحث نمی کنم و فقط نظر خودم رو میگم و از نظرات اونها هم استفاده می کنم.
چطور یک پیپ طراحی می شود؟
پاسخ: خوب من سالهاست که پیپ می سازم و همچنین مهندس آرشیتکت هم هستم. ساخت پیپ شغلی بوده که از پدرم به من رسیده و در حقیقت شما شاهد دو نسل تجربه در این زمینه هستید. من یک موزه بزرگ از پیپ ها را دارم و ممکنه عمر بعضی از اونها به بیش از صد سال هم برسه.
موقعی که طرحی تو ذهن من هست اول درون این موزه و با توجه به تجربیات سازندگان گذشته تطبیق میشه و نهایتا روی کاغذ نقاشی میشه. پس از نقاشی طرح اولیه پیپ رو میسازم و اشکالات اونو پیدا می کنم، سپس طرح دیگری ساخته می شود و دوباره اشکالات بر طرف میشه و این پروسه تا زمانی که اشکالات کار برطرف بشه طول می کشه.
پس از اتمام طرح اولیه باید به سراغ فیکسچرها برم که طراحی و ساخت آن کار بسیار ظریف، پیچیده و سختیه. تقریبا مدت زمانی که برای طراحی و ساخت یک پیپ از زمان ایده تا پایان طول می کشه حدود یک سال است.
پست های مشابه:
